زگیل کف پا (plantar warts) یکی از مشکلات رایج پوستی است که درمان آن برای پزشکان و درماتولوژیست‌ها اغلب چالش برانگیز است. تاکنون روش های درمانی متعددی برای درمان زگیل کف پا پیشنهاد شده است، اما اثربخشی این روش ها تقریباً 60٪ گزارش شده است. این امر باعث شده است 25٪ از بیماران مجبور به انجام روش های درمانی متعدد شوند. بلئومایسین دارویی است که از دهه 1970 میلادی برای از بین بردن زگیل مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال گزارشات متناقضی در مورد میزان اثربخشی آن وجود دارد.
کاربرد بلئومایسین در درمان زگیل کف پا
بلئومایسین با مهار سنتز DNA و پروتئین سبب مرگ بافت و در نتیجه از بین رفتن ضایعات زگیل می شود. بلئومایسین به روش های مختلفی به درون، زیر یا اطراف ضایعه انتقال داده می شود. بسته به روش انتقال، غلظت‌های متفاوتی از این دارو از 0.1 واحد بر میلی لیتر تا حداکثر 3 واحد بر میلی لیتر تجویز می شود. این احتمال وجود دارد که اختلاف در میزان اثربخشی بلئومایسین در مطالعات مختلف ناشی از نفوذ ضعیف این دارو و عدم پوشش کامل مناطق وسیع توسط آن باشد. یکی دیگر از محدودیت های بلئومایسین این است که تزریق آن به درون ضایعات با درد شدید همراه است.
میزان اثرگذاری میکرونیدلینگ در بهبود زگیل کف پا
Al-Naggar و همکارانش در سال 2019 از میکرونیدلینگ برای تسهیل انتقال بلئومایسین به درون ضایعات زگیل کف پا استفاده نمودند. هدف از این تحقیق افزایش میزان نفوذ و سطح تحت پوشش دارو و در عین حال کاهش درد ناشی از تزریق بود.
برای این منظور 60 بیمار انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مطالعاتی تقسیم شدند. در گروه اول، بلئومایسین با غلظت یک واحد بر میلی لیتر به روش معمول و با استفاده از سرنگ انسولین به درون ضایعات پا تزریق شد. در گروه دوم، ابتدا در محل ضایعه میکرونیدلینگ با عمق 2 میلی متر انجام شد و سپس بلافاصله بلئومایسین با غلظت یک واحد بر میلی لیتر بر روی محل درمان اسپری شد.
آزمایش اثربخشی میکرونیدلینگ در مقایسه با بلئومایسین برای رفع زگیل کف پا
دوره درمان شامل 4 جلسه بود که با فواصل دو هفته ای انجام می شد. به منظور ارزیابی نتایج، عکسبرداری از بیماران بعد از هر جلسه و یک ماه پس از آخرین جلسه درمانی صورت گرفت. نتایج به دست آمده در گروه اول حاکی از بهبودی کامل در 70 درصد از افراد و پاسخ نسبی در 30 درصد باقیمانده بیماران بود. این در حالی است که در گروه دوم در 3/83 درصد بیماران ضایعات به صورت کامل و در 7/16 درصدباقیمانده به صورت جزیی بهبود یافتند.
میانگین تعداد جلسات لازم برای مشاهده پاسخ کامل در بیماران گروه A ، 3/30±0/75 جلسه بود که این تعداد در گروه B، به 2/57±0/86 جلسه کاهش یافت (001/0> P). در هیچ یک از دو گروه مطالعاتی ارتباط آماری معنی داری بین اندازه ضایعات و سطح پاسخ درمانی مشاهده نشد. عوارض جانبی مشاهده شده در هر دو گروه محدود و موقت بودند. شایع ترین این عوارض عبارت بودند از درد، اریتما و سفت شدن موقت پوست در محل درمان.
تجربه درد در تمامی بیمارانی که تزریق مستقیم بلئومایسین برای آنان صورت گرفته بود، گزارش شد. این در حالی است که درد فقط در 20 درصد از افراد درمان شده با میکرونیدلینگ گزارش شد. شدت درد نیز در بیماران تحت درمان با میکرونیدلینگ به میزان قابل توجهی کم تر از گروه مداوا شده با تزریق مستقیم بود. در هیچ یک از بیماران تحت مطالعه درد بیش از 72 ساعت ادامه نیافت.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد به کارگیری میکرونیدلینگ سبب توزیع همگن بلئومایسین و پوشش کامل سطح زگیل می شود. به علاوه، شدت عوارض جانبی به ویژه درد با استفاده از میکرونیدلینگ به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. بر این اساس، میکرونیدلینگ را می توان به عنوان روشی ایمن و اثربخش در انتقال بلئومایسین به درون ضایعات زگیل به کار بست.
منابع
- Kruter L, Saggar V, Akhavan A, Patel P, Umanoff N, Viola KV, Stebbins W, Smith E, Akhavan A, Cohen JV, Cohen SR. Intralesional bleomycin for warts: patient satisfaction and treatment outcomes. Journal of cutaneous medicine and surgery. 2015;19(5):470-6. Available at:
https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/1203475415576860
- Dobson JS, Harland CC. Pulsed dye laser and intralesional bleomycin for the treatment of recalcitrant cutaneous warts. Lasers in surgery and medicine. 2014;46(2):112-6. Available at:
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/lsm.22199
- Al‐Naggar MR, Al‐Adl AS, Rabie AR, Abdelkhalk MR, Elsaie ML. Intralesional bleomycin injection vs microneedling‐assisted topical bleomycin spraying in treatment of plantar warts. Journal of cosmetic dermatology. 2019;18(1):124-8. Available at:
