مروری بر کاربردهای میکرونیدلینگ در درمان ویتیلیگو

ویتیلیگو فقط یک اختلال زیبایی نیست. این بیماری در اغلب افراد سبب محدود شدن روابط اجتماعی و انزوای آن ها می شود که همین امر فشار روانی فراوانی برای بیماران ایجاد می کند. انواع روش های درمانی مختلف با هدف رپیگمنتیشن ضایعات ویتیلیگو ارائه شده است که رایج ترین آن ها عبارتند از:

1. تکنیک های جراحی
2. فتوتراپی ماوراء بنفش به روش NBUVB
3. لیزر درمانی با لیزر اکسایمر مونوکروماتیک
4. لیزر فرکشنال CO₂
5. درم ابریژن به کمک لیزر اربیوم
6. استفاده از مهار کننده های کلسینورین
7. درمان دارویی با آفاملانوتید یا لاتانوپروست

با وجود توسعه روش های درمانی مختلف، هنوز درمان رضایت بخشی برای ویتیلیگو ارائه نشده است.

میکرونیدلینگ یکی از رویکرد های نوین درمان ویتیلیگو

یکی از رویکردهای نوین برای درمان ویتیلیگو میکرونیدلینگ است. در این روش از نیدل های میکرومتری برای ایجاد منافذ متعدد در اپیدرم استفاده می شود. این کار سبب ایجاد التهابات محدود و کنترل شده در اپیدرم می شود که متعاقب آن، نئوکلاژنسیس، رگزایی، مهاجرت کراتیونسیت ها و ملانوسیت ها و تحریک رپیگمنتیشن صورت می گیرد. به علاوه، میکرونیدلینگ با افزایش عمق نفوذ داورها و مواد موثره موضعی مورد استفاده در درمان ویتیلیگو به درون ایپدرم و درم، اثربخشی درمان های دارویی را به صورت قابل ملاحظه ای افزایش می دهد.

بررسی مقالات منتشر شده در منابع معتبر علمی حاکی از ایمنی و اثربخشی میکرونیدلینگ در درمان ویتیلیگو چه به صورت مونوتراپی و چه در ترکیب با دیگر روش های درمانی است.

در سال 2020، Salloum و همکارانش در مقاله ای که در ژورنال Dermatologic Therapy به چاپ رسیده است، به مرور آخرین یافته ها در خصوص کاربرد میکرونیدلینگ در درمان ویتیلیگو پرداختند. برای این منظور، 16 مقاله منتشر شده در فاصله ژوئن 2016 تا می 2020 مورد ارزیابی قرار گرفتند. مجموع تعداد بیماران تحت درمان در این مطالعات، 328 نفر بود.

خلاصه نتایج بررسی های به عمل آمده در زیر آمده است:

1. مونوتراپی میکرونیدلینگ: از بین مقاله های گردآوری شده، دو ارزیابی بالینی به بررسی اثربخشی مونوتراپی میکرونیدلینگ در درمان ویتیلیگو پرداخته بودند. در این دو مقاله، مجموعاً 57 بیمار مبتلا به ویتیلیگو پایدار موضعی وارد مطالعه شدند. میکرونیدلینگ با نیدل های به طول 1، 1.5 یا 2 میلی متر بسته به ضخامت پوست در محل درمان انجام شد. طول دوره درمان بیمار 6 الی 12 جلسه و فاصله بین جلسات 2 هفته بود. پاسخ بالینی مطلوب در 38.5٪ از بیماران مشاهده شد که در 17.5 درصد از آنان میزان رپیگمنتیشن عالی ارزیابی شد. بهترین پاسخ به درمان در ضایعات صورت و سپس در اندام ها مشاهده شد.
2. میکرونیدلینگ به همراه تاکرولیموس موضعی: در این روش، پس از انجام میکرونیدلینگ از پماد تاکرولیموس به صورت پانسمان انسدادی (occlusive dressing) به مدت 6 ساعت استفاده شد. طول دوره درمان 12 جلسه با فواصل 2 هفته ای بود. نتایج نشان دهنده کارایی بالاتر میکرونیدلینگ همراه با تاکرولیموس در مقایسه با مونوتراپی میکرونیدلینگ بود. پاسخ بالینی در 83.6 درصد از بیماران تحت درمان مشاهده شد.
3. میکرونیدلینگ به همراه کلسیپوتریول موضعی و بتامتازون: در این روش، بلافاصله پس از انجام میکرونیدلینگ از کلسیپوتریول موضعی و بتامتازون استفاده شد. در گروه کنترل، از میکرونیدلینگ به همراه تاکرولیموس موضعی استفاده شد و نتایج مورد مقایسه قرار گرفت. درمان هر دو هفته یک بار و به مدت 12 جلسه انجام شد. در گروه تحت درمان با ترکیب میکرونیدلینگ، کلسیپوتریول موضعی و بتامتازون، پاسخ بالینی زودتر مشاهده شد و تعداد جلسات کمتری مورد نیاز بود. بیشترین میزان رپیگمنتیشن در اندام ها مشاهده شد.
4. میکرونیدلینگ به همراه لاتانوپروست و NBUVB: در این روش، بلافاصله پس از انجام میکرونیدلینگ از محلول موضعی لاتانوپروست 0.005 درصد استفاده شد. درمان هر هفته و به مدت 4 جلسه انجام شد. در فاصله بین جلسات میکرونیدلینگ، NBUVB تجویز شد. در گروه کنترل، لاتانوپروست و NBUVB بدون میکرونیدلینگ صورت گرفت. در مجموع، در 37.8 درصد از ضایعات، نتایج بالینی کسب شده بسیار رضایت بخش بود. هر چند که تفاوت آماری معنی داری در میزان رپیگمنتیشن بین دو گروه وجود نداشت.
5. میکرونیدلینگ به همراه محلول موضعی 5-FU: در این روش، پس از اتمام میکرونیدلینگ، محلول موضعی 5-FU (5 درصد) بر روی ضایعات مورد استفاده قرار گرفت. 6-12 جلسه درمان با فواصل دو هفته ای انجام شد. از بیماران خواسته شد تا به مدت دو هفته روزی یکبار از 5-FU بر روی ضایعات استفاده نمایند. بررسی نتایج نشان دهنده کارایی بالاتر میکرونیدلینگ به همراه محلول موضعی 5-FU در مقایسه با مونوتراپی میکرونیدلینگ به میزان 8/3 برابر بود.

مطالعات بررسی شده حاکی از ایمنی و اثربخشی میکرونیدلینگ و ترکیب آن با دیگر روش های درمانی در بهبود ضایعات ویتیلیگو بود. در بین مطالعات مختلف، بیشترین میزان رضایت بیماران از نتایج کسب شده در گروه تحت درمان با میکرونیدلینگ به همراه کلسیپوتریول موضعی و بتامتازون (92 درصد) و میکرونیدلینگ به همراه تاکرولیموس موضعی (3/83 درصد) مشاهده شد.

منابع:

1. Ebrahim HM, Albalate W. Efficacy of microneedling combined with tacrolimus versus either one alone for vitiligo treatment. Journal of cosmetic dermatology. 2020;19(4):855-62. Available at:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/jocd.13304

2. Mina M, Elgarhy L, Al‐saeid H, Ibrahim Z. Comparison between the efficacy of microneedling combined with 5‐fluorouracil vs microneedling with tacrolimus in the treatment of vitiligo. Journal of cosmetic dermatology. 2018;17(5):744-51. Available at:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/jocd.12440

3. Ibrahim ZA, Hassan GF, Elgendy HY, Al‐shenawy HA. Evaluation of the efficacy of transdermal drug delivery of calcipotriol plus betamethasone versus tacrolimus in the treatment of vitiligo. Journal of cosmetic dermatology. 2019;18(2):581-8. Available at:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/jocd.12704

4. Salloum A, Bazzi N, Maalouf D, Habre M. Microneedling in vitiligo: A systematic review. Dermatologic Therapy. 2020;33(6):e14297. Available at:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/dth.14297