کاربرد میکرونیدلینگ در القاء پیگمنتیشمن در ضایعات ویتیلیگوی مقاوم به درمان

ویتیلیگو یک بیماری خودایمنی سیستمیک مزمن است، که در اثر مجموعه‌ پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌شود. مشخصه این بیماری دپیگمنته شده بخش‌هایی از پوست در اثر از بین رفتن ملانوسیت‌هاست. آمارها گویای آن است که حدود 0.5% الی 1% از جمعیت جهان دچار ویتیلیگو هستند. این بیماری در اشکال مختلف بالینی ظاهر می‌شود و می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر کیفیت زندگی یک فرد بگذارد.

 

کاربرد میکرونیدلینگ در القاء پیگمنتیشمن در ضایعات ویتیلیگوی مقاوم به درمان

ویتیلیگو اتیولوژی پیچیده‌ای دارد و تظاهرات بالینی و روند گسترش آن در بیماران مختلف متفاوت است. همچنین، پاسخ بیماران به درمان‌ بسیار متنوع و متفاوت است. پاتوفیزیولوژی ویتیلیگو نیز بسیار پیچیده است و شامل مواردی از قبیل آسیب اکسیداتیو در لایه‌های فوقانی درم، تغییر در چسبندگی ملانوسیت‌ها، پیر شدن فیبروبلاست‌ها و توقف اتوفاژی می‌شود. تاکنون روش‌های درمانی مختلفی برای مدیریت ویتیلیگو به کار گرفته شده است، که رایج‌ترین آنها عبارتند از:

  1. کورتیکوتراپی به صورت موضعی، درون ضایعه‌ای و سیستمیک.
  2. استفاده از مهارکننده‌های کلسینورین مانند سیکلوسپورین، تاکرولیموس و پیمکرولیموس.
  3. PUVA: فوتوتراپی به وسیله فرابنفش A همراه با پسورالن.
  4. NBUVB: فوتوتراپی به وسیله فرابنفش B با طیف محدود.
  5. تکنیک‌های جراحی.

 

کاربرد میکرونیدلینگ در درمان ویتیلیگو

در سال‌های اخیر، میکرونیدلینگ به عنوان یکی از گزینه‌های درمانی در انواع اختلالات پوستی به کار گرفته شده است. مطالعات نشان داده‌اند میکرونیدلینگ سبب تسریع در نرخ ترمیم اپیدرم، تکثیر فیبروبلاست‌ها و تنظیم عملکرد متالوپروتئینازها در درم فوقانی می‌شود. با ین وجود، تاکنون اثربخشی این روش به عنوان درمان انحصاری ویتیلیگو مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه انجام شده توسط Lima و همکارانش که در سال 2019 میلادی در ژورنال Dermatologic Surgery انتشار یافت، 12 بیمار با میانگین سنی 34 سال دارای ضایعات ویتیلیگوی مقاوم به درمان، تحت درمان با میکرونیدلینگ قرار گرفتند.

ضایعات در 42% از بیماران در ناحیه صورت، در 25% بیماران در گردن، در 25% بیماران بر روی دست و بازو و در 8% بیماران در زیر بغل ایجاد شده بود. در زمان شروع مطالعه، حداقل 2 سال از آغاز بیماری افراد تحت درمان و حداقل 1 سال از پایدار شدن وضعیت آنان می‌گذشت. هیچ یک از درمان‌های انجام شده قبلی در بیماران موفق نبود. این درمان‌ها شامل استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی و مهارکننده‌های کلسینورین (در 58% افراد)، کورتیکواستروئیدهای موضعی و سیستمیک (در 17% بیماران) و کورتیکواستروئیدهای موضعی و سیستمیک و مهارکننده‌های کلسینورین (در 25% افراد) بود.

 

درمان پیشنهادی برای رفع ضایعات ویتیلیگو

درمان پیشنهاد شده در این تحقیق شامل 4 جلسه میکرونیدلینگ با عمق 1.5 میلیمتر در محل ضایعات ویتیلیگو بود. جلسات درمانی با فاصله 15 روزه انجام شد. در طول درمان، از تاکرولیموس موضعی 0.1٪ نیز استفاده شد. هر 12 بیمار جلسات درمانی را به پایان رساندند. طبق نتایج به دست آمده در این تحقیق، میکرونیدلینگ سبب القا پیگمنتیشن در 83٪ از بیماران تحت درمان شد. بهترین نتایج درمانی در ضایعات صورت مشاهده شد. نواحی پیگمنته شده حداقل تا 12 ماه پس از درمان پایداری خود را حفظ کردند. در 83% از بیماران، از نتایج درمانی بسیار راضی و 17% ناراضی بودند. هیچ عارضه جانبی که قابل تحمل نباشد، مشاهده نشد.

 

نتیجه

نتایج به دست آمده از این تحقیق حاکی از آن است که میکرونیدلینگ با القاء تغییرات ساختاری در اپیدرم، امکان مهاجرت ملانوسیت‌ها به لایه‌های فوقانی درم را فراهم می‌کند. به علاوه، به نظر می‌رسد ترمیم اپیدرم و لایه‌های فوقانی درم توسط میکرونیدلینگ، با بازسازی ریزمحیط سبب بهبود ضایعات ویتیلیگو می‌شود. بنابراین، این روش می‌تواند اثرات درمانی موثری در ضایعات ویتیلیگو ایجاد کند. افزون بر این، میکرونیدلینگ با تسهیل فرآیند نفوذ دارو، اثربخشی درمان‌های دارویی ویتیلیگو را نیز بیشتر می‌کند.

منابع

  1. Abdel‐Malek ZA, Jordan C, Ho T, Upadhyay PR, Fleischer A, Hamzavi I. The enigma and challenges of vitiligo pathophysiology and treatment. Pigment cell & melanoma research. 2020;33(6):778-87. Available at:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/pcmr.12878

  1. Bakis‐Petsoglou S, Le Guay JL, Wittal R. A randomized, double‐blinded, placebo‐controlled trial of pseudocatalase cream and narrowband ultraviolet B in the treatment of vitiligo. British Journal of Dermatology. 2009;161(4):910-7. Available at:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/j.1365-2133.2009.09252.x

  1. Elgoweini M, Din NN. Response of vitiligo to narrowband ultraviolet B and oral antioxidants. The Journal of Clinical Pharmacology. 2009;49(7):852-5. Available at:

https://accp1.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1177/0091270009335769

  1. Lima EV, Lima MM, Miot HA. Induction of pigmentation through microneedling in stable localized vitiligo patients. Dermatologic Surgery. 2020 Mar 1;46(3):434-5. Available at:

https://journals.lww.com/dermatologicsurgery/Citation/2020/03000/Induction_of_Pigmentation_Through_Microneedling_in.24.aspx

دیگر مقالات مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

پشتیبانی مشتریان | سوالی دارید؟