آلوپسی آندروژنتیک (androgenic alopecia) رایج ترین نوع ریزش موی پیشرونده و غیرطبیعی با منشا ژنتیکی است که منجر به مینیاتوریزاسیون موهای ترمینال و تبدیل آن ها به موهای ولوس نازک می شود. پیش بینی ها حاکی از آن است که 80٪ از مردان و تقریبا 50٪ از زنان در طول زندگی خود دچار آلوپسی آندروژنیک می شوند. اما برای درمان این مشکل چه میتوان کرد؟
عوامل موثر در ایجاد آلوپسی آندروژنیک پاتوژنزی چیست؟
آلوپسی آندروژنیک پاتوژنزی چند عاملی دارد که در آن هورمون های آندروژنیک مانند دی هیدروتستوسترون نقش کلیدی را ایفا می کنند. این هورمون ها در فولیکول مو میزان فاکتورهای نگهدارنده موهای آناژن (anagen-maintaining factors) را کاهش می دهند و سبب افزایش میزان سایتوکین های محرک آپوپتوز می شوند. پیامد این عوامل، تبدیل زودهنگام موهای آناژن به کاتاژن و ریزش مو است.
درمان های دارویی و غیردارویی مختلفی برای درمان آلوپسی آندروژنیک مطرح شده است. در حال حاضر ماینوکسیدیل و فیناستراید تنها داروهای دارای مجوز FDA برای درمان آلوپسی آندروژنیک هستند.
میکرونیدلینگ یک درمان غیردارویی برای آلوپسی آندروژنیک
یکی از روش های غیردارویی برای درمان آلوپسی آندروژنیک، میکرونیدلینگ است که اثربخشی آن در مطالعات مختلف نشان داده شده است. با این وجود پروتکل بهینه برای انجام میکرونیدلینگ هم چنان مورد بحث و اختلاف نظر است. در سال 2020 فقیهی و همکارانش در مقاله ای که در ژورنال Cosmetic Dermatology به چاپ رساندند به مقایسه اثر عمق میکرونیدلینگ بر تحریک رشد مو در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنیک پرداختند.
آزمایش مقایسه اثر میکرونیدلینگ بر درمان آلوپسی آندروژنیک
برای این منظور، 60 بیمار در محدوده سنی 18 تا 45 سال مبتلا به آلوپسی آندروژنیک با شدت متوسط و شدید در این ارزیابی بالینی که 12 هفته به طول انجامید، وارد شدند. بیماران به صورت تصادفی در سه گروه مطالعاتی به شرح زیر تقسیم بندی شدند:
- تیم کنترل: درمان با لوسیون ماینوکسیدیل 5 درصد
- گروه A: درمان با لوسیون ماینوکسیدیل 5 درصد و میکرونیدلینگ با عمق 2/1 میلی متر هر دو هفته یک بار به مدت 12 هفته
- گروه B: درمان با لوسیون ماینوکسیدیل 5 درصد و میکرونیدلینگ با عمق 6/0 میلی متر هر دو هفته یک بار به مدت 12 هفته
30 تا 45 دقیقه قبل از انجام میکرونیدلینگ، بی حسی محل درمان با استفاده از کرم حاوی 5/2 درصد مخلوط لیدوکائین/پریلوکائین انجام شد. سپس موضع با سالین شستشو و با بتادین ضدعفونی شد. با هدف ارزیابی نتایج درمانی کسب شده، شمارش تعداد و اندازه گیری ضخامت مو با استفاده از Scalp & Hair Polarizing HMS System انجام شد. هم چنین میزان رشد مو توسط بیمار و ارزیاب بالینی مورد سنجش قرار گرفت.
نتایج آزمایش اثر میکرونیدلینگ در درمان آلوپسی چگونه بود؟
پس از اتمام دوره درمان، نسبت به پیش از درمان، افزایش معناداری در تعداد و ضخامت مو در هر سه گروه مطالعاتی مشاهده شد (05/0> P). میزان افزایش تعداد (017/0 = P) و ضخامت مو (007/0 = P) در گروه B نسبت به گروه کنترل و گروه A به طور معنی داری بالاتر بود. دلیل احتمالی این امر می تواند این باشد که نفوذ عمیق تر سوزن ها ممکن است باعث ایجاد تروما در برآمدگی فولیکول مو (bulge) مو و در نتیجه کاهش اثربخشی درمان شود.
ارزیابی بالینی نشان دهنده افزایش معنادار میزان رشد مو در گروه A و B در مقایسه با گروه کنترل بود. میزان رضایت بیماران از نتایج کسب شده در دو گروه A و B تفاوت معناداری نداشت.
خارش پوست سر در 5 بیمار از گروه کنترل و 3 بیمار از دو گروه A و B گزارش شد که در هیچ یک منجر به توقف روند درمان نشد. در بیماران گروه A و B درد در حین میکرونیدلینگ گزارش شد که شدت آن در گروه A بیش تر از گروه B بود.
نتایج این تحقیق نشان داد ماینوکسیدیل توام با میکرونیدلینگ نسبت به مونوتراپی با ماینوکسیدیل در درمان آلوپسی آندروژنیک اثربخش تر است. هم چنین، از نظر میزان افزایش تعداد و ضخامت مو، میکرونیدلینگ با عمق 6/0میلی متر نسبت به میکرونیدلینگ با عمق 2/1 میلی متر برتری دارد. به علاوه با کاهش عمق نیدلینگ به 6/0 میلی متر از شدت درد و دیگر عوارض جانبی کاسته می شود.
منابع:
- Kelly Y, Blanco A, Tosti A. Androgenetic alopecia: an update of treatment options. Drugs. 2016;76(14):1349-64. Available at:
https://link.springer.com/article/10.1007/s40265-016-0629-5
- Kim YS, Jeong KH, Kim JE, Woo YJ, Kim BJ, Kang H. Repeated microneedle stimulation induces enhanced hair growth in a murine model. Annals of dermatology. 2016;28(5):586. Available at:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5064188/
- Faghihi G, Nabavinejad S, Mokhtari F, Fatemi Naeini F, Iraji F. Microneedling in androgenetic alopecia; comparing two different depths of microneedles. Journal of Cosmetic Dermatology. 2021;20(4):1241-7. Available at:
